Boekverslag 'Het bittere kruid'

 

Samenvatting

 

 

 Het verhaal begint in 1939 als de Duitsers Nederland binnenvallen. De vrouwelijke ik-persoon komt met haar ouders in Breda terug. Ze waren net tijdelijk geëvacueerd vanwege de inval. Haar vader vindt niet nodig dat ze onderduiken, ook al is haar familie Joods. De ik-persoon denkt echter terug aan de tijd toen ze jonger was en denkt aan hoe ze toen al gepest werd omdat ze van Joodse afkomst was. De ik-persoon wordt ziek en tegelijkertijd verhuist de familie naar Amersfoort, waar al haar broer en diens vrouw Lotte wonen. Op een dag komt vader thuis met sterren die alle Joden dragen moeten. Ze zijn allen blij met deze gebeurtenis. Het blijft echter niet bij alleen sterren; vader en Dave krijgen een oproep voor een werkkamp. Ze gaan niet, omdat vader een huidaandoening heeft en Dave net doet alsof hij een ziekte heeft door iets te gebruiken dat in een vreemd flesje zit. Op een gegeven moment komt het buurmeisje, die niet Joods is, van de ik-persoon langs en zegt dat ze een aantal spullen van de ik-persoon mooi vindt. Die antwoordt daarop dat het buurmeisje ze mee kan nemen, omdat zij er waarschijnlijk toch geen gebruik meer van kan maken. Nog steeds duiken ze echter niet onder, ondanks alle razzia’s die plaatsvinden, waar zelfs de zus van de ik-persoon bij opgepakt wordt. Weer komt er een oproep, maar nu voor allen. De ik-persoon, Dave en Lotte komen er onderuit met behulp van de dokter, die de ik-persoon en Dave nog steeds ziek verklaart, hoewel ze dat eigenlijk niet zijn. Lotte mag dan blijven om hen te verzorgen. Vader en moeder moeten wel weg. Zij gaan naar een getto in Amsterdam. Op een dag besluit de ik-persoon om haar ouders op te gaan zoeken in Amsterdam ook al was dat in die tijd levensgevaarlijk geworden voor Joodse mensen. In Amsterdam aangekomen besluit ze daar een tijdje te blijven. Tijdens haar bezoek komt er echter een inval in haar ouderlijk huis. Haar ouders worden opgepakt, de ik-figuur niet omdat ze nog net door de achterdeur kon ontsnappen. Helaas hangt haar jas dan nog in het huis met daarin haar identiteitspas. Daardoor weten de Duitsers alles van haar wat ze weten moeten en is de ik-figuur haar leven dus niet meer zeker. Ze laat nu haar haar verven en ondergaat als het ware een metamorfose. Dan besluit om naar Dave en Lotte te gaan. Weer gaat ze met de trein, nu naar Utrecht. Lotte en Dave worden echter opgepakt op het station en de ik-persoon is nu dus nog in haar eentje over. Ze gaat maar weer naar Amsterdam en daar helpt Wout haar een onderduikadres te vinden. Gedurende het einde van de oorlog wisselde de ik-persoon nog een aantal keren van onderduikadres.
Na de oorlog besluit de ik-persoon haar en oom en tante op te zoeken in Zeist (Die oom en tante zijn tijdens de oorlog niet opgepakt omdat da familie van haar tante niet-joods is). Daar ziet ze haar oom bij de tramhalte staan en ze is dus blij dat hij haar opwacht (Dat doet hij echter niet alleen op die dag, maar op elke dag van de week). Tenslotte gaat ook die oom nog dood.

bron: scholieren.com

 

Mijn mening

 

Ik vond het boek 'het bittere kruid' een interessant boek om te lezen. Ik zou niet zeggen dat een leuk boek omdat, de periode waarover ze schrijft niet echt bepaald leuk is. Het boek is een leesniveau hoger dan wat ik normaal lees, maar ik kon het erg makkelijk lezen. Het verhaal waarover ze vertelde vond ik erg interessant, ik heb niet eerder een boek gelezen over de tweede wereldoorlog, dus dit was mijn eerste boek. Ze heeft mijn beeld verduidelijkt over hoe de joden zich hebben gevoeld en wat ze allemaal hebben meegemaakt. Ook gebruikte ze vlotte woorden, waardoor het lezen een stuk sneller ging. In het verhaal gebruikte Marga ook veel het ik-perspectief. Door dit perspectief kreeg ik het gevoel dat het verhaal een stuk dichterbij kwam, omdat je eigenlijk alles over haar kwam te weten, hiermee betrok ze de lezer. Dit zorgde ervoor dat ik mijn boek niet meer wilde wegleggen. Het verhaal waarover ze vertelde vond ik erg interessant, ik heb niet eerder een boek gelezen over de tweede wereldoorlog, dus dit was mijn eerste boek. 

 

Brief aan de hoofdpersoon

 

Beste Marga,

Ik ben Lisa, 15 jaar en heb laatst je boek gelezen. De reden waarom ik dit boek zo graag wilde lezen is omdat ik wel wat weet over de Tweede Wereldoorlog, maar dan vooral over wat het 'gewone volk' meemaakte. Dankzij jouw verhaal heb ik een beter inzicht gekregen over hoe de joden zich hebben gevoeld tijdens de oorlog. De keuzes die je maakte in je leven waren erg risicovol, maar je hebt het toch gedaan.  Je haar blonderen was een erg slimme zet, hierdoor werd je minder snel op straat herkend  als jood. Durfde je daarom met openbaar vervoer te reizen? Ik snapte  wel waarom je wilde reizen met de trein, om bij je ouders te zijn in zo'n periode, zelf zou ik dat ook willen. Maar of dit een van de slimste keuzes zijn, ik heb mijn twijfels. Je vergrootte hiermee wel je kans om gepakt te worden, je hebt erg veel geluk gehad met dat je niet bent ontdekt  door iemand. En dat je snel naar de supermarkt ging om iets te kopen, zou ik zelf niet hebben gedaan. Ik zou dan de hele dag binnen blijven en geen enkel risico willen lopen. Het verhaal dat de nazi's bij jouw huis aanbelden en dat  jij vluchtte via de achterdeur is mij erg bijgebleven. Deze gebeurtenis zal waarschijnlijk een hele impact op je leven hebben gemaakt. Dat je, je schuldig voelde toen je ouders werden opgepakt begrijp ik heel goed, maar uiteindelijk is dit toch het beste. Hierdoor heb je, je eigen leven gered, maar daardoor heb je geen afscheid kunnen nemen van jouw ouders. Is dat soms niet erg moeilijk? Ik zou het erg moeilijk vinden om mijn ouders zo achter te laten in zo'n situatie, maar ik begrijp wel waarom je het hebt gedaan. Toch ik denk toch dat dit de beste keuzes zijn geweest die jij hebt kunnen maken, ook al voelde het op dat moment zo van niet. Ik hoop dat je leven nu een stuk beter eruit ziet. Dat je, je nu gelukkiger en zekerder voelt. Dat Je kan genieten van de dingen om je heen en nu een mooi leven leidt. 

Groetjes Lisa